ยามเมื่อฝนเริ่มโรยโปรยเป็นสาย
พรมพร่างพรายอ่อนโยนบนลานเหมาะ
สกุณาร่ายเรียงเสียงเพลงเพราะ
สุดแสนเสนาะมโหรีดนตรีกาล
ดูขุนเขาที่นั่นมั่นคงนัก
รุ้งประจักษ์หลากสีที่ประสาน
เบื้องบนร่ายเวทย์มนต์ดลบันดาล
เรากล่าวขานวันนี้ที่รักกัน
เธอคือผู้ครอบครองห้องใจไว้
ตลอดไปจนกว่าจะอาสัญ
ขอเพียงรักทนุถนอมพร้อมสัมพันธ์
ทุกอย่างนั้นมอบให้จากใจงาม
อย่าให้ต้องชอกช้ำระกำนัก
อย่าขาดรักยามค่ำพร่ำพรอดถาม
ขอสัตย์ซื่อจริงใจในทุกยาม
เก็บรักท่ามกลางใจไปเป็นนิจ
