โคลงสี่สุภาพ มนุษย์ธรรม

ว่าด้วยโคลงสี่สุภาพ

…………มนุษย์ธรรม

๐สรรพสัตว์บ่พ้น...............วนเวียน
วัฎฎะดั่งกงเกวียน..............เวี่ยไว้
เกลสฉุดบังเหียน...............นำก่อ เกิดนา
ผละประสบพบไซร้.............พรากพ้นฤๅมี

๐กามวิถีแต่งสร้าง..............สกนธ์กาย
ประสิทธิลงเรี่ยราย..............ชีพชั้น
ประเสริฐสรรพนามหมาย.......เพียงสัตว์ มนุษย์นอ
สติเปรื่องปราดนั้น..............เหมาะเสี้ยมสั่งสอน

๐บทจรบ่งชี้.....................กงกรรม
ประสบตามกระทำ..............สิ่งสร้าง
ดำรงยากตรากตรำ..............เลอศักดิ์
จำแนกลงเล่าอ้าง...............ทั่วสิ้นถิ่นหน

๐มนุษย์ชนสัตว์ชั้น..............เวไนย
อุกฤกฎ์กว่าภูมิใด...............เหล่าชั้น
ตถาคตตรัสใคร..................เกิดผุด มนุษย์นอ
จักบรรจบพบนั้น.................ยากแท้ประสบผล

๐แลบุคคลเกิดใกล้..............ศาสดา
สิริวาสนา........................ยิ่งแล้ว
สถิตแหล่งธรรมมา...............วิสุทธิ์
ประดุจครองมณีแก้ว.............วิจิตรล้ำพึงสงวน

๐ควรขจัดขัดข้อง................เทียวถลำ
กามกิเลสกอบกำ................หลีกลี้
ธรรมพิโมกข์นอบนำ............เสาะสู่ ตนนา
ปรารภเพียรชาตินี้................อย่าได้ปล่อยสูญ

๐ อันพิบูลทรัพย์เพี้ยง...........เพียงใด
ฤาจักสมนำไป...................โอ่อ้าง
ตระหนักอยู่แก่ใคร...............คราวดับ
สละลับลาร้าง....................ต่างทิ้งลงสลาย

๐ อย่าปล่อยกายจิตนี้...........เปล่าไป
มัวหมกมุ่นมนัสใน...............แข่งเข้า
เพียงประดับพอใจ...............ใครสุข
กลับทุกข์โถมโลมเล้า...........แผดผู้โหยหา

๐ทรมาระอุร้อน..................มลทิน
ดาษเกลื่อนธรณิน...............ชีพชั้น
เถกิงเกียรติมณีสิน...............ยาจก
ฤๅห่อนนามหนึ่งนั้น..............เอ่ยอ้างภิรมย์สม

๐สุขนิยมโลกค้น................ใดมี
นวลกระจ่างนิลมณี..............ขจิตล้วน
ยุยงอยากวิถี.....................กิเลส
เหตุแห่งทุกข์ทั่วถ้วน............เพิ่มให้กระหายโหย

๐ สุขโดยธรรมก่อนสิ้น..........ลาลง
เพียรขจัดปัดปลง................ปล่อยร้าง
นอบพระพุทธองค์................ประสิทธิ์
สงบจิตสว่างสร้าง................ประเสริฐชี้ทางจร

หลวงสี่

	ผู้เขียน	หัวข้อ: โคลงสี่สุภาพ มนุษย์ธรรม (อ่าน 11596 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้