กลบท จตุรงคประดับ...-๐ คราบมนุษย์ ๐-

   - กลบท จตุรงคประดับ -
   ...-๐ คราบมนุษย์ ๐-...

   ๑. ตกสู่ห้วงบ่วงนรกนะเริงหลง
   ตกสู่ดงแดนกระเสือกกระสนสาย
   ตกสู่ห้วงลวงระทดระท้อกาย
   ตกสู่คล้ายความกระเจิดกระเจิงจินต์

   ๒. สุดจะฝืนคืนสว่างไสวแสง
   สุดจะแจ้งใจอเน็จอนาถสิ้น
   สุดจะกลบลบสะอึกสะอื้นริน
   สุดจะผินพ้นประหัตประหารกรรม

   ๓. หลงทางผิดคิดจะสู่จะสูงสุด
   หลงทางฉุดชีพถลากถลาถลำ
   หลงทางฝันอันจะหลอกจะล้ออำ
   หลงทางกล้ำเกินจะกู้จะกลับตัว

   ๔. อาศัยสาบคราบมนุษย์มโนจิต
   อาศัยสิทธิ์สัตว์ประเสริฐประสานชั่ว
   อาศัยร่างสร้างประหวาดประหวั่นกลัว
   อาศัยหัวใจตลบตะแลงลาม

   ๕. ช่วงชีวิตจิตจะมืดจะมัวหม่น
   ช่วงชีวาหวาดกระวนกระวายขาม
   ช่วงชีวิตคิดระหวาดระแวงวาม
   ช่วงชีวาเขาประณามประหนึ่งนั้น

   ๖. จมสู่บ่วงห้วงประเดประดังทุกข์
   จมสู่ขุกขื่นจะโศกจะเศร้าศัลย์
   จมสู่ท่ามความระทดระทมทัณฑ์
   จมสู่คราบ บาปมหันต์.. มหะเวร ๚ะ๛

   - Black Sword -
   (หมู มยุรธุชบูรพา)

   ขอบคุณภาพจาก Internet
   ๐-----------------๐

กลบท จตุรงคประดับ

ข้อบัญญัติ : กำหนดวางเขียนเป็น "กลอนเก้า" โดยแบ่งช่วงจังหวะ (๓-๓-๓)

   ๑.) ใน ๑ บทให้ใช้คำสองคำซ้ำกันเป็นกระทู้ยืนหน้าวรรค และเปลี่ยนกระทู้ยืนเมื่อขึ้นบทต่อไป
   ๒.) ในวรรคที่ ๑ และ ๓ ให้มีสัมผัสสระชิดระหว่างช่วงแรกกับช่วงกลาง (คำที่ ๓-๔)
   ๓.) ในทุกวรรค ให้สัมผัสอักษรสลับกันระหว่าง "สองคำท้ายช่วงกลาง" และ "สองคำแรกช่วงหลัง" โดยคำแรกของแต่ละคู่ เป็นคำซ้ำกัน ,คำที่สองของแต่ละคู่ สัมผัสอักษรกันธรรมดา ( ๑๒๓-๔กข-กข๙ )

* อ้างอิง : กลบทนี้มีปรากฏที่มาเฉพาะในตำรากลบท "ศิริวิบุลกิตติ์"

ต้นตำรับปฐมบท กลบทจตุรงคประดับ ^คลิก

	ผู้เขียน	หัวข้อ: กลบท จตุรงคประดับ...-๐ คราบมนุษย์ ๐- (อ่าน 11532 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้