เขียนร้อยแก้วแบบมหากวี "ชิต บุรทัต"

พลิกหนังสือเก่า ๆ ไปเจองานของมหากวีแห่งกรุงรัตนโกสินทร์ชิ้นนี้เข้า ลองอ่านดูครับ...
************

เบื้องหน้าชีวิตมนุษย์นั้น คิดเปรียบได้ดุจดังสถานรกเรียวหนามหรือความมืด ฟังดูเถิด เรายังต้องไต่เต้าไปตามทางที่แสดงให้เห็นแจ่มแจ้งมาแล้ว โดยนัยนี้แล มนุษย์หรือบุทคลใดกอปรด้วยเชาน์ไวฉลาดอย่างดี มนุษย์บุทคลนั้นแหละ จะค้นพบซึ่งรัศมีหรือแสงสว่างปลายทางโดยมีจุดหมายในชีวิตหนึ่งของเขา แต่ตรงกันข้าม ผู้มากด้วยความโง่งงหลงเขลานั่นสิ ต้องตะกายเวียนว่ายดุ่มเดาด้นไปในเงามืดหรือเรียวหนามจนถึงที่สุดแห่งชีวิต ดุจดังเปรียบข้อความฉะนี้ ฉะนั้น ขอพรรณนาตามวิธีดีงามที่ปราชญ์แนะนำ คือควรดำเนินชีวิตให้เจริญด้วยปรับปรุงทำกายใจให้สุขสนุกอิ่มหนำสำราญ เราจำต้องตัดใจตนให้เลิกปรารภถึงสถานที่รก ที่ซึ่งมืดมนอันอยู่เบื้องหน้านั้น อย่ากังวล นี่แหละเป็นผลให้ผาสุก สบาย...

ทีนี้ลองอ่านในรูปกาพย์สุรางคนางค์ (๒๘) ดูบ้าง....

เบื้องหน้าชีวิต มนุษย์นั้นคิด เปรียบได้ดุจดัง
สถานรกเรียวหนาม หรือความมืดฟัง ดูเถิดเรายัง ต้องไต่เต้าไป

ตามทางที่แสดง ให้เห็นแจ่มแจ้ง มาแล้วโดยนัย
นี้แลมนุษย์ หรือบุทคลใด กอปรด้วยเชาน์ไว ฉลาดอย่างดี

มนุษย์บุทคล นั้นแหละจะค้น พบซึ่งรัศมี
หรือแสงสว่าง ปลายทางโดยมี จุดหมายในชี- วิตหนึ่งของเขา

แต่ตรงกันข้าม ผู้มากด้วยความ โง่งงหลงเขลา
นั่นสิต้องตะกาย เวียนว่ายดุ่มเดา ด้นไปในเงา มืดหรือเรียวหนาม

จนถึงที่สุด แห่งชีวิตดุจ ดังเปรียบข้อความ
ฉะนี้ฉะนั้น ขอพรรณนาตาม วิธีดีงาม ที่ปราชญ์แนะนำ

คือควรดำเนิน ชีวิตให้เจริญ ด้วยปรับปรุงทำ
กายใจให้สุข สนุกอิ่มหนำ สำราญเราจำ ต้องตัดใจตน

ให้เลิกปรารภ ถึงสถานที่รก ที่ซึ่งมืดมน
อันอยู่เบื้องหน้า นั้นอย่ากังวล นี่แหละเป็นผล ให้ผาสุกสบาย./

นี่แหละ...อัจฉริยะกวีตัวจริง
อ่านประวติของท่านได้ที่นี่ครับ...http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=rattanakosin225&date=22-12-2007&group=1&gblog=39

ชิต บุรทัต ผู้ประพันธ์ "สามัคคีเภทคำฉันท์"

ขอขอบคุณข้อมูลจากคุณ Rapie Pachra กัลยาณมิตรจากเฟสบุ๊ค

	ผู้เขียน	หัวข้อ: เขียนร้อยแก้วแบบมหากวี "ชิต บุรทัต" (อ่าน 11142 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้