เมากะเมีย...ด้วยอีทิสังฉันท์ ๒๐

๏ ยามระวีละสายก็มายก็เมา
เฉลิมฉลองก็ถองฉะเหล้า..........บเว้นวาย

๏ เมียจะด่าจะว่าจะสาธยาย
ก็ปล่อยก็วางระหว่างระบาย.........มิสบตา

๏ ใจสะทกสะท้านมิหาญมิกล้า
มินานก็เบื่อเพราะเหลือระอา........ก็ราไป

๏ ใช่จะเกรงจะกลัวจะหวาดฤทัย
กระดกจะซดเพราะอดมิไหว.........มิได้ฟัง

๏ ค่อยละเลียดละเมียดละไมมิยั้ง
มิดื่มสุราละล้าละลัง..................ระทมแสน

๏ เมาสะวิงสะวายจะส่ายจะแอ่น
อุษานภาสว่างก็แจ้น................สิไปถอน

๏ มันสะลึมสะลือบ่ชื่นสินอน
ขยุกขยิกขยักขย้อน................บ่สร่างซา

๏ มันผะอืดผะอมระทมอุรา
ประหนึ่งจะคายสิสังขยา..........และอาเจียน

๏ เออฉะนั้นฉะนี้นะพี่จะเพียร
จะกลมจะแบนจะแว่นจะเวียน....แวะถอนเลย

๏ ถึงสะบักสะบอมก็ยอมเพราะเคย
ก็ขาดมิได้หทัยเฉลย...............สุราริน

๏ แล้วก็กรึ๊บก็กรึ๊บบ่ยลบ่ยิน
ประชดประชันเพราะฉันก็ชิน.....กะเสียงเมีย

๏ ถอนซะหน่อยก็บ่อยนะกรึ๊บกะเบียร์
และตาก็เมียงชะม้ายกะเชียร์......ชะช่วยถอนฯ..

______________________________________________

๏ เมาสุราก็อย่าไถลตะลอน
ผละหนีนะพี่มิมีสะออน..............จะนอนคราง

๏ ดวดซะให้หทัยไสวสว่าง
ระรี้ระริกกระซิกมิห่าง.................นะอย่างเคย

๏ น้องจะเสริฟจะเปิบอะไรมิเฉย
กระวีกระวาดมิขาดละเลย...........สิเชยชม

๏ พี่มิเมาก็คงมิเคล้ามิดม
ก็หย่อนและยานก็อ้วนและกลม.....ก็เข้าใจ

๏ จึงจะหมายจะมอมและย้อมหทัย
ซะทีนะพี่พิรี้พิไล.......................มิได้การ

๏ หากริหนีนะพี่มิมีสะท้าน
ระวังนะสากจะฝากประทาน.........กบาลแยก๚ะ๛...(เมีย)

	ผู้เขียน	หัวข้อ: เมากะเมีย...ด้วยอีทิสังฉันท์ ๒๐ (อ่าน 7921 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้