...ใครคนนั้น...
ใครกันหรือถือรักตระหนักยิ่ง
มีรักจริงรักแท้ใช่แค่หวัง
ปลิ้มยามสุขทุกข์ปลอบใจไม่ลำพัง
คอยเหนี่ยวรั้งดวงกมลดลบันดาล
เหมือนน้ำค้างกลางหาวพราวพิสุทธิ์
บริสุทธิ์คุณค่ามหาศาล
หยดให้ชื่นรื่นรินถิ่นกันดาร
ได้เจือจานดอกหญ้าไม่ลาเลือน
แม้นไม่หวานปานน้ำผึ้งซึ่งหยาดหยด
เสพโอสถอร่อยลิ้มชิมแม้นเหมือน
รอคำน้อยถ้อยย้ำลำนำเตือน
มาเยี่ยมเยือนเฉกมิตรนิจนิรันดร์
ขอเป็นใครสักคนบนโลกนี้
มอบไมตรีถึงกันวันหมายมั่น
ยามลมหนาวเย้าล่องท่องธารจันทร์
สร้อยสวรรค์พร่างพรายฉายแววตา
เฝ้ารำพึงด้วยคะนึงจึงหวั่นไหว
จากดวงใจเพ้อพร่ำรำพันหา
ฝากเพียงพจน์บทกลอนอันอ่อนล้า
คิดถึงอยู่ทุกครา...ใครคนนั้น..
วาริน
๒๘/๗/๕๗
.gif)
