๐๐ ๓รักเศร้าเคล้าลมฝน ๐๐

๐๐รักที่ผิดหวัง๐๐

๐ ดั่งลมฝน ดลใจคล้ายให้เราจาก
  รักเอยพรัดพราก จากกันแสนไกล
   ไกลจนสุดฝัน

๐ เดือนลับฟ้า เหมือนดารานั้นสิ้นสุดจันทร์
   เปรียบเธอและฉัน
ก็ไม่อาจกลับมาพบกันได้

๐ เพื่อรักนี้ของเธอและหญิงคนอื่น
  ฉันยอมขมขื่น กล้ำกลืนทุกข์ตรม
   อารมณ์หวั่นไหว

๐ เจ็บคราวนี้ เพราะฉันเองหลงทางแสนไกล
   กว่าจะพบทางใหม่
  ต้องทนช้ำใจ ร้องไห้เพราะเธอ

๐๐รักที่แอบซ่อน๐๐

๐๐ เห็นลมละเมอเพ้อหวาดผวา
เห็น ฟ้า พะวงหลงโทษโกรธดิน
เห็นสายน้ำหลาก สาดเซาะ แก่ง หิน
เห็น พื้น ดิน แยก แตกเพราะถูกรอยไถ

๐๐ เห็นใบไม้ครวญหวนอยู่ริมธาร
เห็น ศาล เพียงตาแล้วข้าปวดใจ
เห็นแสงเดือนส่อง ยิ่งมอง ใจหาย
เห็น เธอร้อง ไห้ ช้ำใจเพราะใครเขาทำ

๐๐ เธอ ช้ำใจเพราะถูกใครลวง
บอกกับฉันอย่ามาหวง ใครลวงให้เธอชอกช้ำ
บอกฉันสักหน่อย อย่าปล่อยให้ใจระกำ
เธอร้องไห้เพราะใครเขาทำ
เธอช้ำเพราะใครหรือเธอ

๐๐ เห็นเธอระทมขมขื่นตื้นตัน
แล้ว ฉัน ยิ่งตรมขมขื่นกว่าเธอ
ฟ้าสิ้นดินหล่น ขาดลม แรงเพ้อ
หาก ใคร แกล้ง เธอ ฉันนี้ จะยอมตายแทน

๐๐๐ รักที่อยากลืม ๐๐๐

๐๐๐ ปลิด ปลิว เคว้ง คว้าง
ชีวิตฉันดั่งใบไม้
ที่ หลุด ลอย
น้ำ ตา ฉันเป็นลำธาร
อาบ รัก ที่ ผิด หวัง
ใน ตัว เธอ

๐๐๐ ร้อง ทุกข์ กับ ผืน ทราย
ที่เผลอ ใจ ไป รัก เธอ
จึงต้องมา นั่ง ซึม เหม่อ
เพราะรัก เธอ
เพียง ข้าง เดียว

๐๐๐ หยาด ฝน ข้าม ฟ้า
ชีวิต ฉัน ปรารถนา
เธอ ผู้ เดียว
รัก เอย เหมือนดั่งคมเคียว
เกี่ยว แม้ ข้าว ที่เขียว
ยัง คา นา

๐๐๐ ฝน เอย จงเป็นพยาน
ข้าขอ วาน จง เมตตา
จงช่วย ทำ ให้ ใจ ข้า
ได้ร้าง ลา ลืม รัก ลง

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ๐๐ ๓รักเศร้าเคล้าลมฝน ๐๐ (อ่าน 7710 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้