ทำมาบ่นอยู่ได้ไม่เฉลียว
หมายเกาะเกี่ยวสาวหรูมิดูหน้า
เป็นร้อยริ้วคิ้วย้อยห้อยหนังตา
หมดทีท่ามาดแมนแสนโตงเตง
ใครจะรักเธอลงพ่อทรงตุ่ม
เห็นแล้วกลุ้มหนักหนาบ้าฉิบเป๋ง
สมน้ำหน้าเสียจังจึงวังเวง
ทำอวดเบ่งพ่ออึ่งป่องลำพองใจ
ฉันนี้แสนหวังเหวิดกลับเถิดหนา
เห็นน้ำตาเธอเล็ดอยากเช็ดให้
คนนครชัยศรีมีเยื่อใย
หญิงบางไหนซึ้งเท่าฉันนั้นมิมี
Sasi
