โปรยข้าวเหลือบนลานขานเรียกไก่
ตัวเล็กใหญ่ไข่ฟักนักรุ่นหลาย
คุ้ยเชิงป่าหากินเขี่ยดินทราย
กำบังกายจับไม้ไต่ต้นนอน
เศษข้าวปลาอาหารเหลือทานน้ำ
ผสมรำต้มลวกปนหยวกอ่อน
แบ่งคาบเช้าย่ำเย็นเป็นสองตอน
เลี้ยงสุกรกั้นคอกนอกชายคา
ปล่อยเป็ดเปิดประตูกรูลงทุ่ง
กินผักบุ้งว่ายดำน้ำประสา
กินจอกแหนบัวลอยหอยปูปลา
ถึงเวลาแสงลับกลับเล้าควน
มือจูงวัวตัวเมียแม่แลลูก
ตีหลักผูกเล็มหญ้าท้ายนาสวน
นกกระยางย่างเหยาะเกาะขบวน
คอยจิกมวลแมงพุ่งสะดุ้งกลัว
ขอก้านใบไซ้ซากจากตลาด
มีผักกาดกะหล่ำกาบช้ำถั่ว
วางลงสับกับเขียงเสียงสั่นรัว
ละเอียดทั่วกำโปรยบ่อปลานิล
ตามคำพ่อพอเพียงเลี้ยงชีวิต
ไร้สารพิษไร้โรคีไร้หนี้สิน
สุขพอดีพอใช้พอทำกิน
อยู่กับดินสงบจบนิรันดร์
รพีกาญจน์
