น้องบอกว่าบ่ไหว..อ้ายไฟดับ
พี่รีบจับจักรยานซื้อร้านเปลี่ยน
หลอดนีออนฟิลิปส์ร้อยแรงเทียน
แจ้งจนเวียนหัวตาหมุนฝ้าลาย
ค่ำเข้านอนแบร่างอย่างเป็นสุข
หลับรวดเดียวเอี้ยวลุกเอาเกือบสาย
เรียกหาเมียเมื่อคืนเคียงข้างกาย
เอ๊ะน้องหายมุดไหอยู่ไหนกัน
เปิดประตูดูครัวตัวเท่าโอ่ง
กว้างโล่งโล่งไม่เห็นเท้าเย็นสั่น
ในห้องน้ำสบู่แปรงถูฟัน
วางเช่นนั้นตกใจน้องไม่มี
ที่เล้าไก่เป็ดหมูดูก็แล้ว
ทั่วแถวแถวด้านหลังสังกะสี
ชะโงกออกคอกวัวรั้วขัดตี
จามจุรีกองฟางว่างไร้เงา
ด้วยร้อนรุ่มดุ่มเดินเอิ้นอ้านปั๋น
น้องบัวผันกุมอกยกมือเปล่า
อยากร้องไห้หุยโฮโอ้ตัวเรา
ยินป้าเสาเห็นไปในรถเบ๊นซ์
น้องบอกว่าบ่ไหว..ไฟอ้ายดับ
นอนกระสับตลอดคืนไม่ตื่นเต้น
กรนสนั่นฟันหลอหนอกรรมเวร
จำต้องเผ่นไกลพ้น..คนชรา
รพีกาญจน์
