ลมหนาว ดาว ดอย

อยากจะขึ้นดอยสูงไปสอยดาว
ให้ลมหนาวห่มตัวสักชั่วครู่
เหยียบน้ำค้างย้อยหยาดราวลาดปู
สัมผัสภาพของฤดูหนาวจับใจ

ประหนึ่งยินเสียงป่าแว่วมาเพรียก
นิ่งสำเหนียกแต่น้ำลำธารไหล
หมอกคลี่ม่านสีขาวทอดยาวไกล
คงดีมากหากได้ไปเยือนดอย

จะอ้าแขนโอบกอดยอดขุนเขา
ทิ้งความทุกข์ความเศร้าความเหงาหงอย
เก็บเอาแรงแสงดาวซึ่งพราวพร้อย
มาฝังรอยยิ้มเย้ยคนเคยมี

ถึงเดินเดี่ยวเปลี่ยวเปล่าเราทั้งสิ้น
หัวใจหินอย่าต้องเปื้อนหมองศรี
ลมหนาวครวญเพลงหนาวร้าวฤดี
เป็นดนตรีเยือกเย็นอยู่เช่นนั้น

อยากขึ้นสู่ยอดหาวก้าวไปสอย
ดาวดวงน้อยเด่นดีที่เฝ้าฝัน
เพียงแค่คิดดาวก็ดับร่วงฉับพลัน
จึงเพียงกลั้นน้ำตาเก็บอารมณ์

คนหนึ่งที่ขึ้นเขากับเราได้
เขาก็ไม่มีให้เห็นสักเส้นผม
มีก็เพียงดาวฉายกับสายลม
เป็นเพื่อนชมฟ้ากว้างเคียงข้างเรา

..............

เปลวเพลิง

ถึงเมฆหมอกดาวเดือนจะเคลื่อนคล้อย
แต่บนดอยยังฉ่ำน้ำใจเพื่อน
สู้ด้นดั้นเดินทางมาห่างเรือน
หัวใจเหมือนตามติดพบมิตรรัก

ค่ำคืนนี้ขื่นขมกลางลมหนาว
เหม่อมองดาวหมายแค่ลบแผลหนัก
กับหนึ่งคนเข้าใจซึ่งทายทัก
ส่งผ่านอักษรมอบปลอบชีวา

ดื่มน้ำจิตที่หวานเหมือนธารทิพย์
มองดาวพริบไร้เลศจากเนตรจ้า
ยินถ้อยคำจากกมลสนทนา
เปลี่ยนแปลงราตรีนั้นไม่พรั่นพรึง

เพื่อนคนใหม่ ลมหนาว ขาวหมอกหนา
โบกมือลาดวงจิตจะคิดถึง
ว่าบนดอยนี้คือแดนแสนตราตรึง
และเพื่อนซึ่งมิทิ้งเราหนาวคนเดียว

......................

เปลวเพลิง