ผีเสื้อน้อย

ผีเสื้อน้อย

อยากบินไปให้พ้นสักหนหนึ่ง
ความรักอันรัดรึงไม่ถึงฝัน
กลางคืนล่มลมหนาวเศร้าจาบัลย์
ไร้แสงจันทร์ดวงดาวให้ก้าวเดิน

ขยับปีกเหนื่อยอ่อนร่อนเคว้งคว้าง
ไร้หนทางแดนดินจะบินเหิน
ไม่มีแล้วแววตาล้าเหลือเกิน
ยิ่งเผชิญความจริงยิ่งหวาดกลัว

เคยหลบหลีกปีกน้อยลอยละล่อง
ไม่คร้ามผองห้วงหนหม่นสลัว
ชมแสงวาวดาวละไมใจระรัว
รู้สึกตัวเหลือทนแล้วหนนี้

เป็นผีเสื้อเหลือร่างไว้ต่างหน้า
กลืนน้ำตาร่วงหล่นใจป่นปี้
ถูกหักปีกบอบบางอย่างเคยมี
เมื่อคนดีขยี้ทิ้งไม่จริงใจ

บินร่อนเร่พเนจรอย่างอ่อนล้า
สู่เงื้อมผาเนินเขาเนาไศล
ซุกบาดแผลครวญครางกลางพงไพร
ตลอดไปในฝันวันนิทรา

วาริน
๘/๑/๕๘

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ผีเสื้อน้อย (อ่าน 4988 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้