~พระพาย~

~พระพาย~

หวีดหวิวแว่ว..แล้วหายพระพายเอ๋ย
ร้างรำเพยผันผวนมิหวนหลัง
ระเรื่อยลับคลับคล้ายลาพ่ายพัง
ดุจเหนื่อยรั้งร้าวรอน....ซุกซ่อนนัย

แย้มโยกโยน...โอนอ่อนลิ่วร่อนหาย
ถามพระพายพิศหยุด ณ จุดไหน
ตรงรายรอบขอบฟ้าสุราลัย
ประสงค์ไซร้สรวงปลด....กำสรดฤา

ไยถึงเลื่อน....เลือนลาโลกาเล่า
สังเวยเศร้าโศกศัลย์กระนั้นหรือ?
เล่ห์ชอกช้ำล้ำลึกเกินฝึกปรือ
หน่ายยุดยื้อยับยั้ง......จึ่งพังภินท์

หมายปลดเปลื้อง.....เรื่องราวขุ่นคาวคลุ้ง
ไต่รางรุ้งลาโตรกวิโยคสินธุ์
ลบรอยแส้แผลเผยมิเคยชิน
พลันโผผินแผ่วร้าง....เผื่อบางเบา

โถ!คล้อยเคลื่อน....เลื่อนลี้ไร้ที่หมาย
ฤๅพระพายตั้งใจจักไปเหงา
ร่วมหวิวหวีดกรีดเสียงมีเพียงเงา
เดียวดายเศร้าซ้ำซ้ำ...เจ็บจำเจ

ระบัดแล....แปรปรวนดั่งครวญคร่ำ
ราวร้องร่ำลารักเหินหักเห
แรมร้างจรร้อนร้ายเพื่อถ่ายเท
จึงโผเผผันผละ..หรือพระพาย?

อโศกน้ำ
ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เนตค่ะ

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ~พระพาย~ (อ่าน 5627 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้