ระบัดคำเพียงพรายสายลมล่อง
ที่พร่ำพร้องให้เห็นเช่นประสงค์
หัวใจรักจัดวางอย่างบรรจง
มิเปล่าปลงทอดปล่อยร่องรอยกาล
โลกจะรับรู้ไว้ในดวงจิต
โรยลิขิตท่วงถ้อยร้อยขับขาน
ครั้นมาลีคลี่คลายขยายบาน
สายลมผ่านพากลิ่นรินคำกรอง
เป็นลำนำบางเบาเศร้าและสุข
เบ่งบานเพื่อปลอบปลุกทุกชนผอง
จับมือกับสายลมพรมทำนอง
เป็นคู่คล้องคลอไปในสายทาง
............... ปลาย อักษร
