วันนี้...เมื่อ 45 ปีที่แล้ว

แอบด้อมด้อม มองมอง น้องสาวเพื่อน
แวะเยี่ยมเยือน ทุกครา เวลาว่าง
ถึงอยู่ไกล ไม่ชิด คนทิศทาง
ฝนตกกาง ร่มไป ไม่ละลด

ยิ่งได้ยิน เธอร้อง เพลงผ่องศรี
สี่ในสี่ ห้องใจ ให้คุณหมด
เพลงดาวใจ ช้ำนัก รักประชด
แดดร้อนอด แอบฟัง หลังพุทรา

ตลอดคืน ตื่นหลับ กระสับกระส่าย
เอามือก่าย หน้าผาก อยากไปหา
ถ้าพรุ่งนี้ ไม่พบ ได้สบตา
ตายดีกว่า อย่าเกิด มาเป็นคน

เราเคยเรียน ด้วยกัน ชั้น ป.สี่
อยากเรียกพี่ แทนเพื่อนรัก ดูสักหน
ได้เป็นน้อง ยอมเพิก เลิกซุกซน
คิดใช้มนตร์ คาถา ว่าอย่างไร

ที่สิบสี่ มีข่าว สาวนั่งข่วง(ลาน)
ช่วยร้อยห่วง ใบตอง รองก้านไม้
เชือกปอมัด รัดแน่น เรียบแผ่นไพ
เก็บไว้ใช้ มุงหลังคา หน้าฝนคืน

เข้าไปถึง เขยิบ ถอดเกิบออก
เอาช่อดอก กุหลาบ ทาบอกยื่น
เธอยิ้มรับ จับถือ มือยังมึน
รักสดชื่น เริ่มพลัน แต่นั้นมา

..เธอคือแม่ของลูกทั้งสามครับ..

รพีกาญจน์

	ผู้เขียน	หัวข้อ: วันนี้...เมื่อ 45 ปีที่แล้ว (อ่าน 4122 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้