ผญ๋าอีสาน ห่อโคลงสี่สุภาพ... น้ำครึ่งแก้ว

น้ำครึ่งแก้ว

ผญ๋า...เคิ่งแก้ว

น้ำอั่งแก้ว ล้นหลั่งลินฮาม
เบิดฮ่องแปว ตื่มเติมหยังได้
ดีและฮ้าย ฮู้ฮอยทุกอย่าง
โลกสิ่งสร้าง แนวต้านต่อยตี

ฮู้หลื่นข้วน ขัวปราชญ์ทังผอง
ครองทิฐิ นอบเนานอนน้อม
มักเสียงห้าว ยกยอมือใส่
ไผหลื่นข้อ ฮนฮ้ายพ่วงเพ็ง

โลกแห่หุ้ม เบิดเบิ่งดูดาว
ภายเพียงดิน บ่อมีแลต้อง
ย่างเดิ่นพื้น ไปมาคือหมู่
ใจอยู่ฟ้า แนมหน้าบ่อเถิง

น้ำอั่งแก้ว เหตุเหล่าเลิงหลง
คองอัตตา กอดเกียวกวมเกี้ยว
หลงฮอยส้น ฮอยคนควรย่าง
หลงฮีตค้อง ควรน้อมถ่อมตน

ฮู้โลกก้วง หล้าแหล่งโลกีย์
ส่ำโงเงา อ่วยลงภายพื้น
จิตบ่สร้าง เพียรลาป๋าป่อย
งอยโหง่นฟ้า ดากจ้ำอยู่ดิน

ทุกข์หม่ายทื้น ล้ำหลั่งเพพัง
โคเลคน อยู่ในภายแก้ว
น้ำอั่งล้น ฮ่ำฮนฮ้อนฮ่น
ฮู้ขี่เพี้ย บ่อฮู้แก่นจันทร์ นี่แหล๋ว

น้ำเคิ่งแก้ว ฮู่ป่องแปวควร
ทางโลกา เพิ่งพอไปได้
เหลือเคิ่งข้อน ยามมีมาตื่ม
แนวหลั่งล้ำ ฮับได้สู่ยาม

พ้อแก่นไม้ มวลหมู่ธรรมมา
เพียรบายเอา หม่ายกำก๋อก้ำ
เป่งสุขเข้า ไหลโฮมโทมใส่
น้ำกะน้อย เลยเตื้องตื่มเติม ได้แหล๋ว

น้ำอั่งแก้ว ล้นหลั่งลินฮาม
พ้อแก่นธรรม บ่อกำบายได้
มันอั่งล้น อัตตาเต็มบ่า
ชี้ป่องเสี้ยม มันฮู้สู่อัน นี่นา

ย่างหอบฮ้อย แนวหน่วงปวงผอม
จนหล่ำลา อ่วยลงภายพื้น
ฮู้หลื่นล้น แนวใด๋สิมาซ่อย เจ้าแหล๋ว
ตายถิ่มซ้ำ เกิดเจ้าเป่าสูญ แท้ดาย

กลอนอ่านอักษรสังวาส ลายผญ๋า

มือสี่

โคลงสี่สุภาพ…ครึ่งแก้ว

อุทพินทุ์รินเอ่อแก้ว......................เต็มตวง
บ่อาจเติมดื่นปวง........................ต่อได้
ดีเลวดั่งแดดวง............................เจนจบ
แดนภพสยบไซร้..........................ทราบสิ้นถิ่นหน

กมลแลเลิศพ้น............................เผ่าผอง
ทิฐิจึ่งเฟือนฟอง...........................ฟาดเฟ้น
มาดหมายหมู่เมียงมอง................ชมสง่า
ใครใคร่สบถเต้น..........................เขม่นแค้นเคืองโข

โลกาลามจิตแจ้ง.........................จึ่งผยอง
พสุธาบ่ควรครอง........................อกคว้า
แยงยลอุระปอง...........................ดาวเด่น
ใจจรดเนรศฟ้า............................รูปแม้นเนาดิน

ธารรินเต็มปริ่มแก้ว.....................เริงหลง
โมหะหยั่งยืนยง..........................กอดเกี้ยว
ครรลองบ่เอนองค์........................ลงนอบ
เลือนกรอบประเสริฐเสี้ยว.............มนุษย์พ้องพึงสงวน

มวลวิชาหลากรู้...........................โลกีย์
ฤๅฉุดดวงฤดี...............................ก่อเกื้อ
บ่สละละวิถี................................เพียรปล่อย
ลอยเลิศประเสริฐเชื้อ...................บ่เรื้อมูตรฝัง

ทุกขังจึ่งหลากล้น........................ลามกาย
จับเจ่าบ่คลอนคลาย....................ขุ่นแก้ว
เนืองนองเจิ่งเฟือนสาย.................ปรอยปริ่ม
ทราบศาสตร์พจีแจ้ว...................ห่อนรู้แก่นสาร ฯ
….
อุทพินทุ์เพียงครึ่งแก้ว..................ตามควร
พออยู่ดำรงมวล..........................ชีพเชื้อ
คงอยู่ครึ่งสงวน...........................ฝากเผื่อ เติมนอ
ใดหลั่งรินย่อมเกื้อ.......................ก่อแก้วตวงสรร

บรรจบพบแก่นแท้.......................มวลธรรม
เหลือครึ่งจึ่งกอบกำ.....................เก็บไว้
ปรีดาเหล่านอบนำ......................สุขสู่
จางเจิ่งจึ่งตวงได้.........................รื่นร้องอยู่สนาน ฯ
…..
๐ ธารนองอันหลั่งล้น...................เต็มตวง
ประสบวิชาดวง...........................ผ่องแผ้ว
โมหะอุระลวง.............................โลมหลอก
กระฉอกสำลักแก้ว......................หลีกแล้วเหล่าสวรรค์

พัวพันหอบสิ่งรั้ง..........................ดึงจอง
รอหล่นสกนธ์กอง........................แผ่พื้น
ปราชญ์โลกหยิ่งผยอง..................ใครช่วย แลฤๅ
ประดับถมดินตื้น.........................เกิดเจ้าเปล่าสูญ

มือสี่

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ผญ๋าอีสาน ห่อโคลงสี่สุภาพ... น้ำครึ่งแก้ว (อ่าน 6953 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้