นานมาแล้ว...ไม่ลืม

นานมาแล้ว...ไม่ลืม

เป็นนางสาว“มศ.”ลออเอี่ยม
เธออายเหนียมยามตาสบตาหวาน
ก้มหน้าหลบแอบแลอยู่ลนลาน
เผลอประสานสายตาแบบกล้า+กลัว

เผยอยิ้มริมโอษฐ์อ่อนโยนยิ่ง
ร่างแอบอิงหลังเพื่อนหยอกเย้ายั่ว
สะเทิ้นอายชายตาไม่รู้ตัว
ระริกรัวใจสั่นการสบสบตา

แล้วรักแรกแหวกม่านแพรหวานหวาม
ทั้งสาวงามหนุ่มเหน้า..“เรา”ใจกล้า
เผยความในใจกันจำนรรจา
ด้วยภาษารักนัยน์ไร้สำเนียง

รักครั้งแรก“เรา”คล้องสองดวงจิต
เคยหวังชิดชมเชยไม่เลยเลี่ยง
ความ“ไม่พร้อม”ยอมตามความลำเอียง
ไม่กล้าเสี่ยงครองคู่อยู่ร่วมกัน

รักแรก“สาวมศ.”ติด“รอ”ค้าง
“เรา”เดินทางใหญ่ที่มีเกาะกั้น
รักไม่ต้องครองกายเกาะเกี่ยวพัน
จากวันนั้นถึงวันนี้มิเคยลืม....

@ เต็ม อภินันท์
๑๙ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๘ / ๑๙.๕๐ น.

ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เนต

	ผู้เขียน	หัวข้อ: นานมาแล้ว...ไม่ลืม (อ่าน 4990 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้