โลกอันร้างไร้ของวัยชรา

หากโดดเดี่ยวเดียวดายตายที่หลัง
ใครจะยังเก็บเอาไปเผาผี
เมื่อครอบครัวที่ผูกพันนั้นไม่มี
สังคมนี้เขาไม่สนใจกัน

คนหนุ่มสาวมีโลกใหม่ใสสว่าง
คนชราอ้างว้างถูกขวางกั้น
อยู่ในโลกใบเก่าเศร้าจาบัลย์
เฝ้ารอวันสิ้นดับลับลาไป

อยากจะให้ลูกหลานหมั่นมาหา
อย่าไปหวังพึ่งพาหรืออาศัย
เพราะต่างคนต่างอยู่รู้แก่ใจ
ตายเมื่อไร ไร้ญาติ อุดจาดตา

ขอเป็นคนโชคดีที่ตายก่อน
ไม่อยากนอนสิ้นใจในเคหา
ไม่อยากตายโดดเดี่ยวเปลี่ยวเอกา
แค่หวังว่าได้ตั้งศพครบเจ็ดวัน

	ผู้เขียน	หัวข้อ: โลกอันร้างไร้ของวัยชรา (อ่าน 7663 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้