" หนีรัก พักร้อน "

เหนื่อยหน่วงหนัก นักหนา อยากลาหนี
ท้อเต็มที ลมปาก เศษซากฝัน
หลงรัญจวน คำหวาน ผ่านรำพัน
ไปวันวัน ไม่จริง สักสิ่งเลย

สุดจะช้ำ กล้ำกลืน และขื่นขม
หลงคารม ทุกสิ่ง กลับนิ่งเฉย
มอบจริงใจ ไมตรี อย่างที่เคย
กลับลงเอย ด้วยเจ็บ หนาวเหน็บทรวง

พักเถิดพัก สักที คราวนี้หนอ
พอแล้วพอ เจ็บแสน หลงแหนหวง
หยุดเถอะหยุด สุดทน เจอะคนลวง
บ่วงเอ๋ยบ่วง ตัดเยื่อ อย่าเหลือใย

* พราว วลี *

" ขอพัก สักนิด "
จิตยังเจ็บเหน็บหนาวร้าวรานลึก
ความรู้สึกมึนชาน้ำตาไหล
เกินกักกั้นหนักหน่วงล้นทรวงใน
เกินรับไหวเจ็บยับแทบอับปาง

ขอทำใจสักพักรักษาแผล
ปวดดวงแดเหลือทนจินต์หม่นหมาง
เหนื่อยก็พักสับสนทุกหนทาง
แม้อ้างว้างปลอบจิตอย่าคิดมัน

* พราว วลี *