กลับจากสวนจวนค่ำดำมัวมืด
เมฆลอยอืดแค่คืบคลุมบนหัว
เสียงคะนองก้องกึกกลัวก็กลัว
ดั่งฟ้ารั่วฝนชุกทุกเขตคาม
ดื่มยาดองสองขันกันฟ้าผ่า
นอนแบหลานอกมุ้งยุงเกือบหาม
ตื่นรู้ตัวตีห้าฟ้าคำราม
หมูตัวงามสีลายหายเมื่อใด
ตอกกั้นแดนแน่นหนาสูงห้าซี่
ล้อมรั้วถี่สี่ด้านสานแตะใส่
กระโดดออกคอกหนีงี้ตัดไป
ว่าปากขุดมุดใต้ไม่เห็นรอย
แทบบ้าบิดคิดอีกทีผีกระสือ
เขาเล่าลือละครดังหนังบ่อยบ่อย
มันจับทุ่มอุ้มหอบเหาะล่องลอย
เข้าดงดอยฉีกขาอ้าอกกิน
ผู้ใหญ่บ้านวานป่าวข่าวฮัลโหล
หมูตอนโตขนสากปากบานบิ่น
สีดำแดงแข้งกางหางติดดิน
ใครได้ยินช่วยดูเป็นหูตา
โปรดจับมัดยัดกรงส่งอ้ายหนาน
กะใช้แกงเขียวหวานการเดือนหน้า
หากโชคร้ายหายไปไม่ได้มา
ตำน้ำพริกปลาร้าเลี้ยงแต่งงาน
:a020:
รพีกาญจน์
