ตราบรัก...
.....
ดวงตะวันหันทิศ..จิตอ่อนล้า
แสงสีส้มห่มหล้า..เริ่มซาสี
ผืนผิวน้ำงามงด..จรดราตรี
บรรยากาศคลายคลี่..สู่ค่ำคืน
......
ห้วงเวหาหนาวเหน็บ..จนเจ็บจิต
ลมทั่วทิศบิดขน..จนผิวตื่น
ท้องนภาสลัว..ทั่วแผ่นพื้น
ถลาปีกฝืนฝืน..หมื่นภวังค์
..
.ตามรอยเจ้าจนล้า...ฟ้าลับแสง
ไร้เรี่ยวแรงแกร่งกล้า..คราสิ้นหวัง
แต่สองตายังเบิกกว้าง..กางปีกรั้ง
ด้วยพลังในใจ...ยังใฝ่คอย
..
อดีตชาติ..อาจรักปักจิตลบ
ใจเจ้าจบ...ใจข้านั้นหาถอย
จะติดตามถามไถ่..แม้ไร้รอย
จนกว่าใจดวงน้อย..จะมรณา
