๐ สายลมโบกเบิกฟ้าจงจ้าแจ่ม
วิบวอมแวมพร่างพราวแสงดาวใส
เดือนประดับรับรองผ่องอำไพ
ประดับไว้หว่างฤดีที่รังเรือง
หมู่ม่านเมฆหม่นหมองสิ้นหมองหม่น
และดาลดลโลกสามให้งามเฟื่อง
ทวิบาทจตุบาทจิตประเทือง
สิ้นงุมเงื่องโศกเหงาสร่างเศร้าพลัน
คีตกาลเพลงไพรเรไรร่วม
โศลกสวมสร้อยศิลป์จักสิ้นศัลย์
ขอต้องมนต์กลกลอนฟ้อนจำนรรจ์
อกเจ้าเอ๋ยก็อย่าหวั่น หรือพรั่นพรึง
๐ ร้อยราตรีกี่เวียนจะเพียรกล่อม
เชลงล้อมต่างค่ายดุจข่ายขึง
จักป้องอกปกแอบนานแนบตรึง
คะเนหนึ่งพันทิวาไม่คลาคลาย
แม้นร่างลับดับดินสิ้นสังขาร
แต่คำหวานเวียนอยู่มิรู้หาย
ดุจปราการกล่อมอกมิตกตาย
ยังแว่วว่ายเวิ้งฝันนิรันดร
การเวกโลมใจให้จำจิต
ให้ตรึงติดอุ่นอายมิถ่ายถอน
ดั่งทิพย์ธารผ่านฟ้ามาวนวอน
ทุกบทตอนต่อแต้ม.. ไร้แรมรา ฯ
:
.
- Black Sword -
(มยุรธุชบูรพา)
