เรายังอยู่ให้เย้ย

เรายังอยู่ให้เย้ย

สายฝนหยาดสาดซ่าจากฟ้ากว้าง
สายลมพร่างพริ้วพัดระบัดผัน
ทั้งสายฝนสายลมผสมกัน
เป็นเสียงหยันเย้ยย่ำคนคร่ำครวญ

สายฝนเหมือนน้ำตาเมื่อคราหลั่ง
สายลมดั่งอารมณ์ระงมหวน
ความรักใคร่ใฝ่ตามความเย้ายวน
เป็นชนวนนำทุกข์มาคุกคาม

ยามมีรักเชยชิดจิตเริงร่า
จินตนาการลบหมดภพสาม
นรกสวรรค์ใดใดไม่นิยาม
เป็นเพียงความสุขล้ำจำเพาะตน

ยามหมดรักดักแด้แพ้ยับย่อย
จิตเศร้าสร้อยลำเค็ญทุกข์เป็นผล
มองเบื้องล่างเห็นนรกทางวกวน
มองเบื้องบนเห็นสวรรค์อันรำไร

ห้ามนรกอย่าพึ่งดึงดูดฉัน
วอนสวรรค์โปรดสร้างทางเดินให้
นรกคร่าสวรรค์เขี่ยละเหี่ยใจ
ชีวิตไม่มีหวังดังคิดเลย

สายฝนสร่างพร่างพรายสายลมแผ่ว
จะลาแล้วหรือไร...ฝน..ลมเอ๋ย
ฉันสิยังครวญครางอยู่อย่างเคย
เชิญเถอะเย้ยเยาะให้สมใจเธอ.....

@ เต็ม อภินันท์
๒๑ กันยายน ๒๕๕๘ / ๑๙.๐๘ น.
* ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต *

	ผู้เขียน	หัวข้อ: เรายังอยู่ให้เย้ย (อ่าน 3147 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้