เมื่อก่อนกาลนานนั้นครั้นหวนคิด
เป็นบัณฑิตจบใหม่กำลังเห่อ
เพื่อนพ้องต่างชอบชมรุมล้อมเจอ
ร่วมเสนอสัมพันธ์แบ่งปันมิตร
เพื่อนมากจนล้นตาเหลือกว่านับ
มีทั้งรับ-ปฏิเสธกั้นเขตปิด
มีทั้งดีและร้ายมิวายคิด
กลัวเจอผิดเพราะภาพที่ฉาบไว้
อาจจะเป็นความคิดที่ผิดแผก
ความคิดแยกตาเห็นก็เป็นได้
เห็นเธอคล้ำดำแดดแผดเผาวัย
ดำนาไถข้าวกล้าใบหน้ามอม
ไม่ได้มองลึกในถึงใจนั้น
จิตคงมั่นบริสุทธิ์ดุจข้าวหอม
ความจริงใจไมตรีประนีประนอม
เธอมีพร้อมทั้งเรือนกว่าเพื่อนพ้อง
เปิดใจรับกลับมาครั้งคราใหม่
มอบสิทธิ์ให้เคียงข้างมิขัดข้อง
ยื่นนิ้วก้อยน้อยเรียวเกี่ยวประคอง
เบิกทุ่งนาสีทองกันสองคน
มยุเรศ เมรี
๘ / ๑๒ /๒๕๕๘
