แลชำเลืองเบื้องบนกลาดกล่นฟ้า
เมฆทาบทาดำขลับสลับขาว
รอบหน้าหลังบังมิดปิดดวงดาว
ไร้แสงพราวราตรีที่คืบคลาน
เร่งระบายร่ายมนต์ปากพ่นเป่า
ผสมเทาป้ายปนเป็นหม่นด้าน
หรืออสูรเสพย์จัณฑ์อันตพาล
ขึงเมฆม่านหลายชั้นกั้นดวงเดือน
แลชำเลืองเบื้องล่างที่ราบลุ่ม
มืดปกคลุมแมกไม้ภูไพรเถื่อน
ไร้แสงสิ่งหิ่งห้อยลอยเยี่ยมเยือน
ตะวันเคลื่อนลงลับภาพจับจาง
เทียนสิ้นไขไส้หดมอดหมดแสง
เปลวไต้แดงชันหดมอดหมดสาง
ทั่วกระต๊อบรอบเถียงเบิ่งเบี่ยงบาง
เงาเลือนลางฉายทอดตลอดแนว
จะจีรังสังขารนานฟันฝ่า
ล่วงชราบั้นปลายหายใจแผ่ว
รั้งสุขสันต์พลันหนีไร้วี่แวว
หนาวนอนแซ่วร้อนซมจมจามไอ
แลชำเลืองเบื้องบนหวังค้นหา
ช่องมรรคาประตูอยู่หนไหน
คราละกายหมายสวรรค์สู่ครรไล
ตระเตรียมไว้ใกล้แล้ว...จวนใกล้แล้ว
รพีกาญจน์
