รอกุหลาบแห่งรักที่ภักดิ์ปลูก
ด้วยพันผูกทุกช่วงยามล่วงผ่าน
เมื่อดอกเก่าโรยร่างอยู่กลางลาน
ยังหวังหวานหวังได้ดอกใหม่ชม
เฝ้าน้ำใจไหลหลั่งมารินรด
ป้องแมงมดมาไต่ให้ขื่นขม
ม่านห่วงหามากั้นกำบังลม
หวังชื่นฉมยามหนึ่งซึ่งเฝ้ารอ
ล่วงเวลาเลยผ่านเจ้าบานเริ่ม
แย้มกลีบเติมกิ่งก้านประสานก่อ
ช่างงามสมซึ่งใจใฝ่พะนอ
แต่นี้ขอชื่นชมแม้ตรมตาย
เอื้อมมือมุ่งสัมผัสกระหวัดโน้ม
เพียงประโลมด้วยรักมิหักหาย
ก็เจ็บแปลบปวดนักกระอักอาย
หนามเจ้าทิ่มตำชายผู้ภักดี
............... ปลาย อักษร
