~๐๐เดียวดาย๐๐~

โอ้อกเอ๋ยวาดหวังจะตั้งต้น
โอ้อกเอ๋ยหมองหม่นคนไร้ค่า
โอ้อกเอ๋ยหัวใจไยเย็นชา
โอ้อกเอ๋ยอนิจจาไร้อาวรณ์

โอ้อกเอ๋ยความสุขทุกข์มาแทรก
โอ้อกเอ๋ยทนแบกใจแหลกซ่อน
โอ้อกเอ๋ยรักลาพาจากจร
โอ้อกเอ๋ยสะท้อนแสนอ่อนล้า

โอ้อกเอ๋ยเจ็บช้ำซ้ำรอยแผล
โอ้อกเอ๋ยไม่แคร์เหลือบแลหา
พุทโธเอ๋ยนี่หรือคือวาจา
พุทโธเอ๋ยวางท่าว่าจริงจัง

พุทโธเอ๋ยความรักสลักร้อย
พุทโธเอ๋ยเลื่อนลอยถอยกลับหลัง
พุทโธเอ๋ยจบสิ้นอย่างภินท์พัง
พุทโธเอ๋ยประดังถมพรั่งพรู

พุทโธเอ๋ยหวังใดไยคลาดแคล้ว
พุทโธเอ๋ยเหลือแนวแววอดสู
พุทโธเอ๋ยกรรมใดก็ไม่รู้
พุทโธเอ๋ยต้องอยู่อย่างเดียวดาย

กลบททศประวัติ (ศิริวิบุลกิตติ์)
ซ้ำ ๓ คำต้นวรรค คำที่ ๓ จะต้องเป็นคำว่า "เอ๋ย"
เปลี่ยนกระทู้ใหม่ทุก ๑๐ วรรค

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ~๐๐เดียวดาย๐๐~ (อ่าน 26723 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้