เดินล้มลุกคลุกคลานผ่านพงหนาม
ที่ขึ้นลามกั้นกลางหว่างวิถี
ยากรู้รับอับจนหรือพ้นดี
เสี่ยงชีวีเริ่มต้นดั้นด้นทาง
จะหันกลับคืนหลังก็ยังยาก
ด้วยแหลนขวากขุดปักคอยดักขวาง
กว่าหลุดพ้นจนรอดปลอดหลุมพราง
แทบวายวางชีวิตเกือบปลิดปลง
หลุดมาได้ไม่พ้นอนธการ
คอยตามผลาญชีวาเหมือนพาส่ง
อเวจีที่หมายปลายทางคง
จะเป็นดงหนามแหลมพิษแซมแรง
หน้าเดินยากหากคิดอนิจจา
ใยต้องมาเคล้าคลุกมากทุกข์แฝง
เหตุใดกรรมซ้ำซ้อนย้อนพลิกแพลง
นรกแกล้งพรหมสาปด้วยบาปใด
แรงตะเกียกตะกายก็หายสิ้น
เนื้อตัววิ่นแหว่งแผลยากแลไหว
เลือดชโลมโซมหลั่งพรั่งพรูไว
เหงื่อรินไหลใจฝ่อท้อประดัง
สิ้นหนทางห่างหาพาตัวรอด
ถึงจุดจอดกลางทางอย่างหมดหวัง
ปาฏิหารย์การใดไร้พลัง
หรือต้องฝังร่างลงกลางพงไพร
1p
