เสียงแว่วหวานขานเพราะเสนาะหู
ทุกเช้าตรู่ตอนเย็นมิเว้นว่าง
กางเขนบ้านผ่านเลาะเกาะริมทาง
ใกล้หน้าต่างมองเห็นเป็นประจำ
หางดำยาวขาวสลับกับลำตัว
โดดไปทั่วกิ่งหว้าดูน่าขำ
ส่งเสียงเรียกเพรียกพ้องคล้ายร้องรำ
ทำนองธรรมชาติมิหวาดใคร
มองแม่นกผกร่อนบินสอนลูก
สิ่งพันผูกประจักษ์ด้วยรักใคร่
ความเอ็นดูพรูพรั่งทั้งห่วงใย
ระวังไวแวดป้องคุ้มครองแล
นกตัวลูกผูกสมัครรักความซน
เที่ยวบินวนหัดโผเหมือนโชว์แม่
ความประมาทพลาดพลั้งถูกรังแก
เกือบย่ำแย่แต่รอดพอปลอดภัย
ยามเช้าเย็นเห็นกันทุกวันมอง
จะวางกล่องอาหารเป็นทานใส่
ทั้งน้ำกินรินลงกระทงใบ
เพื่อจะได้อิ่มหนำดั่งทำมา
สองวันนี้มิเห็นเช่นเจอะเจอ
เฝ้าชะเง้อแลมองคอยจ้องหา
มาเจอซากหลากกายวายชีวา
คนชั่วช้าไล่ยิงร่างทิ้งคลอง
โอ้บาปกรรมนำพรากจากคนบาป
ขอแช่งสาปทั้งเหย้าพบเศร้าหมอง
ผลกระทำนำมันสู่ครรลอง
ตกในกองเพลิงทุกข์ไร้สุขเยือน
1p
