คับแคบลดคดเคี้ยวเลี้ยววนวก
สองฟากรกรุงรังซังหนามไหน่
เลียบดอยดงลงต่ำลุยน้ำไป
สูงชันไต่ไม้ดุ้นคอยหนุนยาง
ใจหยุดดื้อมือเย็นเห็นหุบเหว
ไฟแปลบเปลววูบวาบขนาบข้าง
วอนเจ้าอวยช่วยรอดตลอดทาง
แล้วลูกช้างฟ้อนฟายถวายบน
ลมระโรยโชยฉิวต้องผิวเนื้อ
แต่เม็ดเหงื่อโชกชุ่มทุกขุมขน
สมองบีบตีบตันพรั่นพิกล
กลุ่มเมฆฝนวืดวืดมืดลอยมา
น้ำหลั่งรินดินหล่มเป็นตมปลัก
น้ำทะลักเชี่ยวเซาะเลาะร่องผา
น้ำไหลแรงแดงดานเอ่อผ่านพา
ลื่นถลาล้อลั่นพันโซ่ตรวน
คืบข้ามแดนแล่นลู่เยี่ยงงูเลื้อย
เมื่อยแสนเมื่อยตาจ้องท้องปั่นป่วน
ใกล้เหมือนไกลไวไม่กล้าช้าเซซวน
เจ็บไข้ด่วนขายค้ายากอย่าคิด
ริมทะเลราบลุ่มคุ้มของท่าน
ดิบกันดารพงไพรข้าใช้สิทธิ์
หวังไออุ่นคุณภาพอาบชีวิต
เลิกป่าปิดเปิดกว้างสร้างถนน!
รพีกาญจน์
