ของมันลืมกันได้นี่ครับ

ตัวตลก งกเงิ่น เดินอักษร
สั่นหง่อนหง่อน หูอื้อ มือจับเขียน
สมองฝ่อ กรอคำ นำมาเวียน
ดังตะเพียน วนร่าง ในอ่างงาม

เล็งตาหลิ่ว นิ้วชี้ จี้จ้ำจ้อง
ถูกผิดพร่อง ข้องใจ เอิ้นไต่ถาม
ลื่นไพเราะ เจาะจง ตรงถ้อยความ
ใช่นิยาม หรือฝัน บรรยายจริง

อาจด้วยร้อน อ่อนอิด คิดสะดุด
ทะลึ่งผุด น้อมนบ สงบนิ่ง
หากยังอืด ยืดเยิ้ม เพิ่มไหวติง
โลดแล่นวิ่ง รอบวง กลอนจงมา

ครางทึดทือ รื้อตอง กองขนม
ก้มเงยก้ม ท่วงที เหมือนผีบ้า
อยู่อย่างไร ใบ้บูด ไม่พูดจา
ยิ้มเต็มหน้า ได้บท แล้วจดลง

ไหนจะงาน จะกลอน ตะกุกตะกัก
ทบทวนวรรค สดับ รับ รอง ส่ง
ขนมสุก ลุกผด ยกปลดปลง
ให้งวยงง ไหนหวา หาไม่เจอ

ปรากฎกลอน นอนนั่ง ในลังถึง
คงหยิบนึ่ง เซื่องซึม เผลอลืมเผลอ
มามะมา หมึกเลือน เปื้อนบ้างเออ
พิมพ์เพื่อนเกลอ รีบวาง อ่านกลางวัน

รพีกาญจน์

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ของมันลืมกันได้นี่ครับ (อ่าน 3532 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้