วันนี้...มีหนึ่งกลอน

เคี้ยวข้าวคำน้ำกลืนลื่นคอคล่อง
ลงสู่ท้องฝืนยิ้มพออิ่มไหม
ครบสามมื้อถือจานทานเท่าไร
หิวทนไหวใช้แรงแข่งทำทาง

สวมเสื้อเขียวเตี่ยวตูดขาดปูดปะ
คราบเหงื่อไคลชำระสะอ้านอ้าง
หนาวห่มหนาคราร้อนผ้าผ่อนบาง
แกะร่มกางชูคันวันฝนลง

มีไม้แก่นแทนหมอนรองนอนหนุน
ผิงไออุ่นดุ้นฟืนหยิบยื่นส่ง
ลมพัดพาฝาฟากแบตากองค์
น้ำค้างคงไหลลอดรูหลังคา

นวดขมับจับไข้อกไหวสั่น
ปวดกรามฟันกุมท้องโอยก้องป่า
ต้มใบรากถากแท่งแบ่งถูทา
เข้าโรงหมอก็พาราดมยาแดง

ออกดุ่มเดินเพลินฝันไต่คันเหมือง
จูงควายเขื่องเปิดคอกออกจากแหล่ง
ตมติดตุ่มเต็มตีนต้องต้นแตง
พลิกตะแคงบ่งหนามตำง่ามมือ

นั่งกอดเข่าเฝ้าเถียงยินเสียงฟ้า
จับปากกาคิดผดจดหนังสือ
ร่องไร้แว่นแผ่นโย้เส้นยึกยือ
แต่มันคือ วันนี้...มีหนึ่งกลอน

รพีกาญจน์

	ผู้เขียน	หัวข้อ: วันนี้...มีหนึ่งกลอน (อ่าน 3568 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้