สุดชอกช้ำจำพรากเดินจากไป
ก่อนเคยใช้ชีวิตน่าผิดหวัง
ก็ยังพร้อมยอมสดับรับความชัง
ที่โถมถั่งเข้าหาเวลานาน
เห็นแก่ตัวชั่วเลวแสนเหลวแหลก
จึงไม่แปลกที่เคยเอ่ยคำขาน
ทุกคราย้ำพร่ำเหมือนเตือนไม่ปาน
จนเลยผ่านเพ-ลาการลาจร
ละห้อยโหยโดยพลันหลากปัญหา
อย่าเหลียวมาหากันลืมฉันก่อน
สิ่งที่ฝันพลันสลายคล้ายตัดตอน
หมดอาทรห่วงหาจงลาไกล
ยังเชื่อมั่นขันแข็งแกร่งสู่ดาว
แม้ถึงคราวทุกข์ชนคงทนไหว
จะคอยมองจ้องสู่เฝ้าดูภัย
มิให้ใกล้เคียงพบกระทบเจอ
ถ้ายังเรียงเคียงเขนยเอ่ยปากร่ำ
ใจมิดำคงเรียกเพรียกเสนอ
จิตโอนอ่อนย้อนใยอย่าไปเธอ
ไม่เผยอถ้อยสรรจำนรรจา
น้ำตาชายไหลร่วงทรวงถูกพราก
ทำใจยากความเศร้ามันเร้าหา
ฉันยังรักปักใจนัยนา
ขอเพียงว่าเธอไปให้ไกลกัน
1p
