อยู่บ้านน้อยหลังนี้หลายปีนัก
หน้าที่หลักกวาดถูไม่ดูเฉย
เงินเดือนละล้านห้าก็มาเกย
แสนเสบยนอนสบายรายได้งาม

อยู่แรกรุ่นคุ้นนั่นยันบรรลุ
แต่อายุสิบห้าถึงห้าสาม
ทุกคราเย็นเว้นว่างล้างจานชาม
ก็เรียน*ลามฯเพียรใฝ่ไว้เขียนกลอน

แค่ snake snake and  fish fish
สนิมติดเกาะแก่นกระแท่นกระท่อน
เฝ้าแต่บ้านหงำเหงือกเอือกเถือกนอน
มัวเขียนอ้อนหาคู่จึงอยู่คาน

แม่เฒ่า(ผู้มากด้วยสาระ)

 

สำหรับหนู มาใหม่ หัวใจข้น
หลายเหตุผล เชิงรู้ อยู่สถาน
บ้านกลอนน้อย คือวัง อลังการ
เปรียบวิมาน เมืองแมน แดนอักษรา

สบายจิต สบายใจ เมื่อได้อยู่
มีผู้รู้ แนะนำ คลำภาษา
ช่วยชี้แนะ แกะย้ำ นำวิชา
ไม่เคยว่า ผิดแก้ ชี้แนะกัน

มากน้ำใจ เพื่อนพ้อง เหมือนน้องพี่
ร้อยวลี เรียงอักษร ออดอ้อนฝัน
ประดิษฐ์คำ แต่งต่อ พ้อรำพัน
มีความคิด สร้างสรรค์ แบ่งกันรู้

เข้าไปอ่าน ทีไร ไม่เคยพลาด
สายตากวาด ตัวสือ ที่สื่อสู่
อีกเข้าใจ เจตนา มองหาดู
กดเยี่ยมไว้ ให้ชื่ออยู่ เป็นผู้ชม

แม้นไม่มี แนวทาง วางต่อเขา
ก็ขอเอา กำลังใจ ให้ห่อห่ม
เข้าใจคน เขียนกลอน ผ่อนอารมณ์
ทุกคำคม ย่อมหวัง กำลังใจ

 
หนูหนุงหนิง