เดี๋ยวแดดเดี๋ยวฝน บ่นจนไม่เป็นกลอน

เพียงกะหยิบ ดิบดอง ของสดแห้ง
แพงแพ้งแพง ปล่อยมือ ซื้อไม่ได้
แค่ถั่วฝัก ผักงาม สองสามใบ
แม่ค้าใส่ จานวาง ช่าง(ชั่ง)กิโล

ยี่สิบบาท ขาดตัว ตัวห้ามต่อ
ซื้อไม่ซื้อ หรือรอ รอโมโห
หลุดปากออก บอกเธอ เธอโอ้โฮ
ทำตาโต โยนกลับ กลับที่เดิม

เลิกกินผัก กินเนื้อ เบื่อแล้วด้วย
เสาะซื้อกล้วยน้ำว้า อาหารเสริม
สุกอร่าม ยามยอง ดังทองเจิม
หวีเบ้อเริ่ม หกสิบ รีบจากมา

โอยโอ๊ยโอย จนจน ทนไม่ไหว
โอ๊ะซื้อไข่ เบอร์สี่ ต้มดีกว่า
แว่นขยาย ส่ายสอด มองลอดตา
ไข่ราคา ถูกถูก ลูกไม่มี

หลวงปู่ขา ไข่ไก่ ไปไหนหมด
คงไส้หด ไส้กิ่ว หิวเต็มที่
อาจเป็นลม เป็นแล้ง แรงไม่ดี
จุกลิ้นปี่ หามไป ไอ ซี ยู

คนรายรับ นับน้อย ถอยถอยเถอะ
คนรายรับ เยอะเยอะ เชอะเชิญอยู่
เหมาหอย เห็ด เป็ด ไก่ กุ้ง ปลา ปู
ฉันเปิดตู้ จี้จ้ำ น้ำพริกแดง

รพีกาญจน์

	ผู้เขียน	หัวข้อ: เดี๋ยวแดดเดี๋ยวฝน บ่นจนไม่เป็นกลอน (อ่าน 3983 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้