เหตุผลไม่แต่งกลอนรัก

ลุกก็โอยนั่งโอยโอยโอ๊ยเจ็บ
ปวดในเหน็บชายโครงกระโดงก้น
ยอบลงนั่งหลังแอ่นโลดแล่นบน
ตึงรอบต้นคอคล้ายจดท้ายทอย

มือขยับจับราวสาวโหนลุก
เอ็นกระตุกติดติดบิดบ่อยบ่อย
บ่าไหล่ลามกล้ามเป่งเกรงซ้ำรอย
ตะคริวคอยคลุกเคล้าเข้าโจมตี

แสนสุดฝืนยืนยั้งตั้งหลักมั่น
แข้งขาสั่นหวั่นไหวใจเต้นถี่
ทุกก้าวย่างทางลื่นคันคลื่นมี
ระวังดีหลุมดินหินทรายเรียง

มัวก้มเงยเลยจอดถอดแว่นเช็ด
น้ำตาเล็ดต้องแดดร้อนแผดเปรี้ยง
เห็นรถแห่แตรดังบังหูเอียง
ได้ยินเสียงเพี้ยนคำคนขำฮา

เฉาวันเฉาอาซิดย์พูดติดอ่าง
กรรไกรค้างกรามคลอนถอนฟันหน้า
สองแก้มดูกจมูกหดหมดราคา
โรยชราเลอะเลือนตามเตือนตน

หยิบปากกากดถือยกมือจ้อง
คิดหาคำคล้องจองลองหลายหน
กลับกร่อยหวานพานชืดซึ้งมืดมน
คือเหตุผลไม่อยากแต่งฝากรัก

รพีกาญจน์

	ผู้เขียน	หัวข้อ: เหตุผลไม่แต่งกลอนรัก (อ่าน 3721 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้