ถ้าไม่ตี ไม่มีกลอน

มิเคืองขุ่นวุ่นวายเจอร้ายหลอก
เปี่ยมในนอกนิยมอารมณ์ขัน
คุยสนุกปลุกใจได้ทั้งวัน
กีฬามันร้องเพลงตะเบ็งเชียร์

เรื่องส่วนตัวทั่วไปไร้ทะเลาะ
พูดหวานเพราะอมสากกันปากเสีย
แพ้ชนะสะใจได้แต่เพลีย
แม้คุณเมียดุด่าคิดว่าพร

ครั้นครุ่นเขียนเวียนวนค้นอดีต
พบขอบขีดจำกัดห้ามขัดกร่อน
ใคร่เขียนแปลงแมลงน้อยคอยซอกซอน
ชมเกสรละอองเกรงต้องยา

แวะย่องยุ่งมุ้งเตียงเพียงเฉียดเฉียด
ผู้คนเกลียดฟาดฟันมากตัณหา
ชุลีกรวอนพร่ำพระธรรมา
ด้อยปัญญารู้เล็กแค่เด็กวัด

ยากที่สุดหงุดหงิดคิดคำเศร้า
เจือเงียบเหงาเปล่าเดียวเปลี่ยวสัมผัส
สร้างรู้สึกนึกเหน็บเจ็บชะมัด
กำมือซัดกัดฟันกลั่นเป็นกลอน

กลอนเศร้า แต่งยากที่สุดครับ

รพีกาญจน์

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ถ้าไม่ตี ไม่มีกลอน (อ่าน 3769 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้