-- ฝนพร่ำย้ำเจ็บ --

นั่งเหม่อมองม่านฝนที่หล่นฟ้า
ธารน้ำตามากมายเริ่มไหลหลั่ง
รินจากตาไหลร่วงทรวงแทบพัง
ความพลาดพลั้งครั้งนี้เกาะที่ใจ

เสียงเม็ดฝนยิ่งพร่ำย้ำความเศร้า
อยากรู้คนอย่างเขาเข้าใจไหม
คนที่รักมากรอก็ช้ำไป
คนที่ไร้รู้สึก...คงไม่แคร์

นั่งมองฟ้าอย่างนั้นอยู่ทั้งคืน
เผลอสะอื้นร้องไห้ใจย่ำแย่
เจ็บเหลือทนคนเดียวใครเหลียวแล
เราเป็นได้เพียงแค่คนแพ้กัน

คงต้องยอมพร้อมรับใจสลาย
คงไม่หายเหือดเศร้าระยะสั้น
คงต้องคอยปล่อยผ่านอีกนานวัน
เจ็บอย่างนั้นกว่าเบา..นานเท่าใด ?

ลิตเติลเกิร์ล

	ผู้เขียน	หัวข้อ: -- ฝนพร่ำย้ำเจ็บ -- (อ่าน 5126 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้