อันที่จริงคนเช่นท่านนั้นคบได้
แต่อย่าหมายได้ทำผิดติดสักหน
เหตุประมาทเกินคาดการณ์ขี้คร้านทน
คงมิพ้นท่านไสส่งด้วยจงใจ
ดั่งตาชั่งรังวัดชัดเจนยิ่ง
ดั่งลูกดิ่งทิ้งลงที่ตรงไหน
คงได้รู้ว่าล้ำลึกสุดเพียงใด
แต่ใจนางนั้นไซร้เช่นไรกัน
คบกับเขาให้เราบอกคงบอกได้
ต้องทำตนให้ละม้ายคล้ายชั่งนั้น
มิพลาดผิดคลาดเคลื่อนเลื่อนเกณฑ์กัน
นางหมายมั่นดังมาตรวัดเป็นชัดเจน
แต่พลั้งผิดสักหนเกินทนหนอ
มิช้ารอนางกระหน่ำย้ำให้เห็น
ยามถึงคราวอับจนทนลำเค็ญ
มิใคร่อยากเห็นหน้าอ่าอุรา
แล้วกล่าวมาทำท่าว่าลำบาก
คงได้ยากหากคบค้าอย่าว่าหนา
ด้วยความดีนี้สิ้นสูญแต่มีมา
เพียงความชั่วที่เข้ามาคราสุดทน
นับแต่นี้ให้เป็นที่คนแปลกหน้า
ไม่นำพาถามทักแม้สักหน
มิอาจเห็นแก่มิ่งมิตรสนิทชน
ให้ขมขื่นเหลือทนใช่คนดี
อนาถหนอตัวเราเพียงเท่านี้
ถ้อยวจีเพื่อนแถลงหน่ายแหนงหนี
หวังยามทุกข์คอยเคียงเยี่ยงเคยมี
มาบัดนี้เหลียวหน้าหามีใคร
