หยุดเถิดโยมเลิกเรียกอาตมา
มือไหว้สายกตัวเทียบขรัวเฒ่า
แค่พระหนุ่มรุ่มร้อนวัยอ่อนเยาว์
เพิ่งย่างเข้าเบญจเพศเขตกาเม
มิเพียบพร้อมศีลทานบารมี
น้อยคุณดีวิเศษยังเตร็ดเตร่
เรียนทางโลกโชกธรรมร่ำทุ่มเท
เริงทะเลแหวกว่ายประกายเพลิง
จิตเชื่อมเลื่อมใสใฝ่ศรัทธา
บิณฑบาตยาตราแรกเบิ่ง
ก้มรับพรกรวดน้ำดำเกิง
แลซาบซึ้งตรึงเถิงทรวงใน
นอกเหนือนี้ชี้วัดข้อตัดสิน
เพียงยลยินร่ำลือจากสื่อไหน
เราพระดงลงดอยลอยห้วยไกล
เหตุเลื่อมใสไยหลอกวานบอกมา
อุดมด้วยจริยวัตร
เวไนยสัตว์ท่านโปรดถ้วนหน้า
ยืนตรงโค้งอ่อนเอ่ยวาจา
ฉายเมตตาวาบวูบรูปลักษณ์
หลังฉันหันเก็บกวาดสถาน
ซ่อมอาคารลานรอบปรัก
ก่ออิฐปิดทองจำลองพักตร์
ข้าจักเชิดชูเรียก ครูบา
กระผมเรียกพระรูปหนึ่งว่า ครูบา
ท่านตอบว่า อย่าเรียก บารมียังไม่ถึง
กระผมเรียนว่า ด้วยเลื่อมใสและศรัทธา
ท่านย้อนว่า เลื่อมใสจากอะไร
กระผมเฉลยว่า รูปลักษณ์และการกระทำ
รพีกาญจน์
