เพราะสดับจับจำดำกะด่าง
จิตเคลื่อนคลางควันเปลวคลื่นเหลวไหล
หาเหตุเคืองเปลืองตัวชั่วช่างใคร
นำมาใส่ใจเราแล้วเศร้าตาม
อันเรื่องดีมีแน่แต่น้อยนิด
เกาะสถิตติดขอบบ่ชอบพล่าม
ผิเผยเปิดเชิดชูดูวาววาม
เลยคืนข้ามสามคาบสาปสูญรอย
แช่นานเนาเก่าไปใหม่พานพบ
แรงกระทบจบความงามถดถอย
ทิ้งพันธะประเสริฐล้ำเลิศพลอย
เค็มจางกร่อยปล่อยปลงเปล่าหลงลืม
ครั้นรื้อฟื้นยืนย้อนโถมค่อนแคะ
นวลกระแนะกระแหนแหมไม่ปลื้ม
บ้างกระโจนโหนดิบคว้าหยิบยืม
แสร้งดูดดื่มดำเนินเพลินยลยิน
เพียงฉวยภาพฉาบฉายระบายสี
รอวันที่วาดหวังดังถวิล
ลอยละอองผ่องฟ้าเอี่ยมธานิน
รวมเช็คบิลเบิกทวนสำนวนแค้น
ขืนขยับจับดำจำฉาวด่าง
จิตตกค้างกลางกาปาเป้าแด่น
อ้างอาฆาตมาดร้ายหมายทดแทน
ชีพโลดแล่นลงเหวลนเปลวเพลิง
รพีกาญจน์
