ครั้นมืดดำค่ำมาฟ้าคงฝน
น้ำหลั่งล้นแอ่งอ่างล่างขุมขัง
สวนลำไยไม้ผลโค่นผุพัง
กว่าลดฝั่งเหี่ยวเฉารากเน่าตาย
ที่ให้ดอกออกพวงบานร่วงหล่น
เริ่มชูต้นพ้นผลิสิสูญหาย
เจอแดดเผาเช้าส่องร่องระบาย
ร้อนละลายตายเกลี้ยงเหลือเพียงดิน
สูงเขินโคกโชคดีมีน้อยเสีย
แต่แสนเพลียหญ้าปกรกคลุมถิ่น
ถาโถมตัดกวัดไกวเหงื่อไหลริน
เงินโบยบินจ้างจดหมดกอบกำ
ที่เคราะห์ร้ายรอแห้งจัดแจงใหม่
รถปรับไถดอนดุมราบลุ่มต่ำ
ลอกร่องลึกรองรับระดับลำ
ปีหน้าน้ำทะลักสิ้นหนักใจ
ขุดหลุมผากตากดินอินทรีย์ผง
มูลหมักลงหญ้าฟางสับวางใส่
เตรียมต้นพันธุ์ชั้นยอดปลูกปลอดภัย
ชีวิตใหม่เกิดเป็นเห็นอีกครา
วันหมกมุ่นฝุ่นดินกินข้าวสวน
กับกระบวนทำงานการก้าวหน้า
มือเปื้อนเปรอะเฉอะแฉะแตะหูตา
หลายเวลาไม่ว่างจึงห่างกลอน
รพีกาญจน์
