บันทึกมีจีรังอยู่หลังภาพ
เป็นคำสาปสั่งความให้ตามหา
หลายปีวนพ้นผ่านเนิ่นนานมา
คำ"ดอกหญ้ายอดรัก"ยังปักทรวง

ความเหินห่างร้างกันอย่างวันนี้
เพราะฉันมีหมายใหม่ในเมืองหลวง
เดชะบาปสาปตนพบคนลวง
น้ำตาร่วงโรยรินหลังปริญญา

กลับขึ้นดอยรอยเดิมหวังเริ่มต้น
ตามหาคนเคยภักดิ์์เพื่อรักษา
ยังอยู่ไหมไกลห่างต่างเวลา
วาสนาหนุนหลังก็ยังดี

ภาพถามไถ่ใครดูทั้งหมู่บ้าน
ล้วนสื่อสารส่งมาส่ายหน้าหนี
ต้องมืดมนจนใจเธอไม่มี
ขอโทษทีทางปิดมาผิดดอย

ปล. เธอมาทุกครั้งเมื่อฟังเพลงนี้....

ที่ชี้นำทำบุญขอบคุณมาก
เยื้องเรียบยากอย่างไรก็ใจหงอย
นั่งนิ่งนิ่งพิงฝายังตาลอย
ยากปลดปล่อยใจวางให้ว่างลง

รักเป็นพิษติดเชื้อเหนือเหตุผล
เยื้องก็ชนชายโฉดโลภโกรธหลง
แค่ศีลห้าว่าไปยังไม่ปลง
จะถือธงธรรมได้อย่างไรกัน

แม้รูปนามความหวังจะยังอยู่
ความหดหู่เหมือนมาเป็นหน้าใหม่
ให้นับปีเป็นร้อยยังน้อยไป
อสงไขยคิดหวังจะยังคอย

นี่แหละบ่วงห่วงนักคือรักแรก
คงมิแปลกเป็นเราจะเศร้าสร้อย
เที่ยวตามหามาตลอดทุกยอดดอย
หรือน้องน้อยหนีเร้นไปเป็นดาว

ให้วิวาห์หาใหม่ไม่ได้ครับ
ขอยอมรับรอยกรรมไม่ทำบ่อย
ใช่ว่าเกรงเพลงกรรมจะซ้ำรอย
แต่ดาวน้อยในทรวงมีดวงเดียว

ดาวดวงอื่นหมื่นแสนในแดนฟ้า
มิหมายตาแตะต้องหรือข้องเกี่ยว
ขอมีรักรันทดไม่ลดเลี้ยว
แม้ทางเปลี่ยวปลิดตนจะทนยอม