รักแรกนั้นบรรเลงบทเพลงค้าง
เกิดข้ออ้างต่างมีให้ตีจาก
แต่ยังหวงห่วงนักเพราะรักมาก
เป็นวิบากฝากไว้ในวัยเยาว์

การกรวดน้ำคว่ำสังข์ในครั้งนั้น
เพราะสวรรค์บรรเลงบทเพลงเศร้า
จนนานวันสวรรค์เบื่อก็เหลือเดา
ถ่านไฟเก่ากรุ่นใหม่ในวัยทอง

อย่าคิดเอาเดาสุ่มว่าลุ่มหลง
อย่าฟันธงกงกรรมจะซ้ำสอง
คุณคือหมุดสุดปลายผมหมายปอง
ใคร่ประคองความรักมาภักดี

ยังคงมีที่ว่างกลางใจผม
ไว้หมักหมมมวลหวังห้องทั้งสี่
หากคุณมีที่ว่างอย่างผมมี
ขอเป็นที่สุดท้ายผมหายใจ

คำอวยพรกลอนมาขอสาธุ
เยิ้องบรรลุเรื่องหวังดังถวิล
เราทั้งสองครองคู่และอยู่กิน
เหมือนฟันลิ้นรุกรบกระทบกัน

สบายใจวัยทองมีสองภาค
คู่ทุกข์ยากยืนกรานสมานฉันท์
หญิงเก่งกว่ากล้ากร่างตอนกลางวัน
ส่วนชายนั้นแน่กว่าตอนราตรี