นิทานคำกลอน
เรื่อง ตายมดึง
เขียนจากนิทานพื้นบ้าน
(ตอนที่ ๑)
_____________
ตายมดึงอยู่ “กะรอน” ตอนนานหนา
แกทำนาทำไร่ได้มากโข
ปลูกต้นกล้วยตัดใบได้หลายโล
ชื่อเรียกโก้ “ป่าตอง” จองกรีดใบ
ที่ปลูกกล้วยยังมีที่ให้เห็น
ตั้งอยู่เป็นสักขีอ้วนพีใหญ่
เรียก “เขากล้วย” ยังเห็นความเป็นไป
ทั้งเล็กใหญ่ตำนานเรียกขานมา
บ้านแกอยู่ภูเก็ตดีเจ็ดอย่าง
ครั้งเมื่อทางใช้เดินเพลินด้วยขา
แผ่นดินนี้ไม่เป็นเกาะอย่าเยาะนา
มีดินฟ้าผืนเดียวเกี่ยวข้องกัน
ส่วนตางุ้มถิ่นฐานบ้านพังงา
เลี้ยงช้างมาหวงห่วงดั่งดวงขวัญ
อยู่ทำกินกับช้างมานานวัน
ช้างก็พลันเดินหาอาหารกิน
มาวันหนึ่งช้างมาพบป่ากล้วย
งามเสียด้วยลงลุยคุ้ยอาสิน
เป็นอาหารอย่างดีที่เคยชิน
ของถูกลิ้นช้างเปรมอิ่มเอมพุง
ตายมดึงเดินทางมาสวนกล้วย
แกแทบม้วยสวนแหลกดูแปลกยุ่ง
เป็นเพราะช้างบุกบ่อยมีรอยตุง
แกตามมุ่งฆ่าฟันมันแค้นเคือง
|
มนตรี ประทุม
๓ พ.ค.๖๑
