อย่าถาม
โปรดอย่าถามว่าเธอนี้ดีแค่ไหน
ใครต่อใครเขารู้กันวันวานล่วง
บริสุทธิ์ประดุจล้างหรือด่างดวง
ก็เป็นช่วงจารึกเช่นที่เป็นไป
แม้ดีเลิศประเสริฐล้นจนท่วมฟ้า
เห็นคนอื่นไร้ค่าในต่ำใต้
มิควรคู่จะสู่สมโลมฤทัย
มิใส่ใจจะกลั้วเกลือกเลือกมองเมิน
ต่อให้สูงจนสุดหล้าฟ้าสวรรค์
สำหรับเธอกับฉันก็ห่างเหิน
หากจะนับก็กลับเห็นเป็นส่วนเกิน
มิอาจเดินมิอาจคู่หรืออยู่เคียง
เธอจะดีสักแค่ไหนดีไปเถิด
ให้ประเสริฐมิอยากพบขอหลบเลี่ยง
แม้หางตาหากขอร้องให้มองเมียง
ฉันก็เพียงจะรีบเมินเดินจากไป
