If you squeeze my lizard
I'll put my snake on you
I'm a romantic adventure
And I'm a reptile too

But it don't make no difference
'Cos I ain't gonna be, easy, easy
The only time I'm gonna be easy's when I'm
Killed by death
Killed by death
Killed by death
Killed by death




ลูกแม่ดีที่สุดหยุดโลกได้
แม้สอนไว้รวยล้นคนยกย่อง
ล้านคนงกตกยากปากเรียกร้อง
เอาเงินทองซื้อสั่งทั้งแผ่นดิน

เอาเฮอะแกแค่คิดก็ผิดหนัก
แม่ก็รักผิดทางเข้าข้างสิ้น
หลอกรวมพลคนเกด้วยเล่ห์ลิ้น
อย่าหมายหมิ่นวางเขิ่องเรื่องมิควร

ฟันต่อฟันขั้นนี้ถึงทีสู้
หากคิดบู๊ต่อตีจะมีสวน
ไม่ยอมง่ายพ่ายต่อพวกก่อกวน
สนองทวนห้ำหั่นจนวันตาย

เลือกคนดีที่รักอีกสักหน
ไม่เอาคนชี้ชักแบ่งฝักฝ่าย
เลือกคนกลางวางท่าไม่ขวาซ้าย
เลือกลุงชายป้าหญิงที่จริงใจ

  ประวัติฟ้อนผาง
เป็นศิลปะการฟ้อนที่มีมาแต่โบราณ เป็นการฟ้อนเพื่อบูชาองค์สัมมาสัมพุทธเจ้า ลีลาการฟ้อนดำเนินไปตามจังหวะของการตีกลองสะบัดชัย มือทั้งสองจะถือประทีปหรือผางผะตี้บ แต่เดิมใช้ผู้ชายแสดง ต่อมานายเจริญ จันทร์เพื่อน ผู้อำนวยการวิทยาลัยนาฏศิลป์เชียงใหม่ ดำริให้คณะครูอาจารย์หมวดวิชานาฏศิลป์พื้นเมืองเป็นผู้ประดิษฐ์ท่ารำให้เหมาะสมกับผู้หญิงแสดง โดยได้รับความอนุเคราะห์จากนายมานพ ยาระณะ ศิลปินพื้นบ้านเป็นผู้ถ่ายทอดท่าฟ้อนและให้คำแนะนำเกี่ยวกับท่ารำโดยมีนายปรีชา งามระเบียบอาจารย์ 2 ระดับ 7รักษาการในตำแหน่งผู้ช่วยผู้อำนวยการวิทยาลัยนาฏศิลป์เชียงใหม่(ฝ่ายกิจกรรม) เป็นผู้ควบคุมการประดิษฐ์ท่ารำ
ทำนองเพลง
ที่ใช้ประกอบการแสดงชุดฟ้อนผางให้ชื่อว่า “เพลงฟ้อนผาง” แต่งโดยนายรักเกียรติ ปัญญายศ อาจารย์ 3 ระดับ 8 หมวดวิชาเครื่องสายไทย วิทยาลัยนาฏศิลป์เชียงใหม่

เครดิต by https://sites.google.com/site/naiyarinnoey/fxn-phang


งามใดเท่าเล่าอ้างช่างงามคม
ฟ้าสร้างสมหรือไรได้งามขำ
ยักเอวอ่อนกรเกลาเจ้างามล้ำ
งามระบำพริ้วอายชวนหมายตา

กายใจเธอเสนอมอบตอบคุณชาติ
ผ่องสอาดแนบสนิทจิตเสน่หา
ตามครรลองสนองส่งองคฺ์ราชา
ตระการฟ้าเริงสนานพิมานแดน

ถวายบูฃามหาบุรุษพุทธองค์
ศรัทธาคงพุทธธรรมกรรมเป็นแก่น
กราบสมมุติพุทธิสงฆ์จิตปลงแปน
เริงรำแทนพุทธิจิตคิดวิไล


ไม้ใช่ไทยจะงามได้เช่นนี้หรือ   รักไทยจริงเรัย
                                

เสียงแว่วดังกังวาลขานข้างหู
มายืนอยู่โดดเดี่ยวคืนเปลี่ยวเหงา
คล้ายสำเนียงเสียงร้องน้องเคยเย้า
หรือเพียงเงาลางเลือนใต้เดือนเพ็ญ

สัมผัสเพียงเสียงเจ้าเงาอดีต
เคล้าเสียงหรีดแสงผ่องพอมองเห็น
เดือนงามล้ำค่ำคืนนี้
ชื่นเย็น
หวนนึกเป็นรักเก่าเฝ้าชมจันทร์

ไทยบางเหล่าเขลาวอกใจออกห่าง
เที่ยวแอบอ้างเปรียบเปรยอย่างเย้ยหยัน
ไม่หมอบกราบซาบซึ้งจังฝรั่งเย่อมัน
รอถึงวันเมื่อไรไปทีเทิ๊ด

ไทยคือแดนแพนแผ่มาแต่เก่า
เปรียบรากเหง้าตอนต่อก่อกำเนิด
 ทำท่าเห็นเป็นฝรั่งระวังเฮิ๊ร์ท
เมินคอนเสิร์ตแต่ก่อนเราฟัอนเล็บ

งามประณีตกรีดขยายกรายวงจีบ
เกรงเธอบีบนื้วหยิกจิกให้เจ็บ
แผลบาดคอหมอฝรั่งยังไม่เย็บ
เหลือแนวเหน็บนิดหน่อยเป็นรอยช้ำ

วัฒนธรรมกรรมเกี่ยวยึดเหนี่ยวใจ
คนรุ่นใหม่รุ่นเก่าเขากล่าวพร่ำ
สืบรอยไทยไว้หนอขอบอกย้ำ
เตือนใจจำรากมีจึงดีพอ