ดอกเอ๋ยดอกสร้อย
งามหยดย้อยยามชิมยิ่งอิ่มหนอ
ยิ่งมีมากปากอ้าท่าแอบรอ
กลืนลงคอลื่นลับหายวับไป
บอระเพ็ดเด็ดรสปรากฏชัด
ลองสัมผัสผ่านลิ้นเกินกินไหว
แต่เป็นยาสรรพคุณสมุนไพร
เคี้ยวหวานในขมนอกรสออกเอย

สักวาค่าหญิงสูงยิ่งนัก
คนที่รักเราแท้คือแม่ท่าน
ปกแกมป้องข้องคนึงถึงวายปราณ
แต่ขอทานจนทั่วเจ้าสัวรวย
อีกหนึ่งนางห่างกันรู้วันเศร้า
ใจขาดเจ้าของจริงคือหญิงสวย
ถึงพ้นตายคล้ายหวั่นวันที่ม้วย
เหตุเพราะด้วยรู้ค่ากานดาเอย


เนิน จำราย