มาลี นารี บทกวี
มวลมาลีคลี่บานสะคราญพรั่ง
ผองภุมรินห่อนยั้งบินหวังใฝ่
เมื่อหมดกลิ่นสิ้นสีมีสิ้นไร้
หาใดได้หดหู่อยู่เดียวดาย
ดรุณีแรกรุ่นละมุนหอม
ดรุณน้อมเร่งเร้าฝันเฝ้าหมาย
เสร็จสิ้นสาวคราวเนื้อเหลือแต่กาย
หมดสิ้นชายประโลมน้อมใคร่ดอมดม
ท่วงทำนองกรองพจกำหนดกวี
หลากหลายสีมากเสียงร้อยเรียงสม
ดุจมาลาพวงถ้อยร้อยขำคม
เทียบเคียงชมว่าขาน”บานไม่รู้โรย”
เนิน จำราย
