๐ พายคะนึง ๐(อุเปนทรวิเชียรฉันท์ ๑๑)

ทะเลจะรู้ไหม ขณะไกลก็โหยหา
คะนึงประหนึ่งปลา นิรน้ำนะทรามเชย

ลุโลกละทางเทียว กะจะเลี้ยวเลาะเคียงเคย
คุคำจะพร่ำเผย เฉพาะพักตร์ตระหนักนวล

ฤดีฉะนี้นับ ระยะกลับกมลมวล
ผลิพร้อมจะหอมหวน มหะห้วงฤทัยถึง

ทะเลลุเห่หอม วิจิค้อมคละอื้ออึง
คะครื้นผสานซึ่ง- สระร้องประคองเคียง

ถกลกะโลมลาน วจะหวานวิเศษเสียง
ละล่องก็พ้องเพียง พิเราะโลก บ โศกซม

พระพายกระหายหา ทวิว่าวิสัยสม
ทิศาอุราลม ก็ลุร้อยทยอยเยือน ๚

ธรรมดา

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ๐ พายคะนึง ๐(อุเปนทรวิเชียรฉันท์ ๑๑) (อ่าน 5820 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้